Ana içeriğe atla

Kalıplar

   Ağustos ortasında yağan yağmur ve beraberinde getirdiği kasvetli hava beni sürükleyerek bilgisayar başına getirdi ve işte burdayım, yazıyorum. 
   Yağmuru sevmek günümüzde Tumblr kızlarına mahsus bir şey olarak görülse de hepsinden önce ben vardım; 16 yıldır yılmadan en sevdiği mevsim yaz olanlara inatla sonbaharı savunan, sonbaharda doğmuş ve her sonbaharla yeniden doğan bir kız çocuğu. Blog'uma hoş geldiniz. 
   Tumblr kızlarına giydirerek başlamak istemezdim ilk yazıma, eleştirmek için burada değilim. Fakat içinde bulunduğum şartlar -ve içinde bulunduğunuz şartlar- buna izin vermiyor. Biraz daha açayım. Sürekli bizim gibi düşünmeyen insanları "poser, silik, inek, tumblr kızı" vb harika sıfatlarla damgalamaya bayılıyoruz/bayılıyorum. Bazı kızlar Lana Del Rey dinlemekten, kahveden ve yağmurda kitap okumaktan hoşlanıyor; bas damgayı. Çocuğun teki tüm yaşıtları gibi vurdulu kırdılı şeylerden hoşlanmıyor, kibar, kitap okuyup müzik dinlemeyi seviyor; bas damgayı. Daha nicelerini sayabilirim de ne siz atarıma maruz kalın -pek sevgili okur-, ne de ben kendimi yiyip bitireyim. 
   Damgalama evresini başarıyla tamamlayan orta boy bir ergen bundan sonra "farklı olun" muhabbeti yapmaya çalışacaktır. Ayrılın o ortamdan. Bu hesapla blog'umdan da şu an çıkmanız gerekiyor; ama sonunu seveceksiniz.
   E sen ona poser dedin, ötekine özenti. İnsanları çeşitli kalıplara soktun. Kendi yarattığın kalıplara kendin girmeyesin diye etrafına kocaman duvarlar ördün. Sonra ne mi oldu? Lana Del Rey dinlesen de kimseye söylemedin, "Soğuk Kahve" kitabını çok merak ettin ama okuyamadın. Kendi yarattığın kalıplara girmemek için sana ayrılan küçük boşlukta başkalarının ne düşündüğünü kafaya takarak çürüyeceksin o zaman. Pardon, çürüyeceğiz anasını satayım. Sonra gel de özgün ol, farklı ol. Onlar kalıplardan önceymiş.
   Şimdi kendimden ve "pek sevgili okur"dan tek bir ricam var. Seneler boyunca hepimizin bir tuğla koyduğu bu koca duvarları aşmak kolay olmaz. Ama korkmamak lazım. Biraz cesaret, biraz da düşünceye saygı; her şey süper olacak benden söylemesi. 
   Not: Yazı boyunca Tumblr kızlarına epey giydirmişim ama damgalamadaki baş hedefim hep onlar olmuştur, üzücü ama gerçek.
   Notnot: Hasta halimle balkonda, yağmur ve soğuğun ortasında beni ısıtan bir şey varsa o da bu şarkıdır. İyi dinlemeler.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yanlı İtiraflar

    Acının taraflısını da gördüm.     Bir yanda sözde ülkücüler çözüm süreci adı altında terör örgütü beslendiği gerekçesiyle hükümete yükleniyor, diğer yanda fanatik ana muhalefetçiler hükümete ortak olma fırsatı ellerinden kaçmasın diye sesini çıkarmadan oturuyor, hükümet yalakaları olayı hükümetin terör örgütleri ve aykırı düşünceyle savaşı olarak görüyor, malum partinin destekçileri ülke dışında yeterince kıyamet kopmuyormuş gibi ülke içini karıştırmaya, kutuplaştırmaya çalışıyor.     Kimin kimi tuttuğu, kimin nereden ne çıkarı olduğu, kimlerin hangi saçma vaatlerle bir araya getirildiği hiçbir zaman ilgi alanıma girmemiştir; hepsi lokumu yesinler.     Ama ben acının taraflısını gördüm.     Ateş düştüğü yeri yakar, doğrudur. Ama ben o ateşin dumanını uzaktan görüp ağlayanları gördüm. Ben o ateşin etrafında kutlama yapanları gördüm. Ben gencecik ölümlerin "Örgütlermiş bunlar zaten, yok etmek lazım bunları." diye anlatıldığını duydum. Ben ailesinin gözü önünde vurulan
Yorum Gönder
Devamı

Forever Ergen

   İki hafta önce dünya üzerindeki on altıncı yılımı doldurdum. O gün pasta, hediyeler, arkadaşlar, aile vs her şeyden öte sahip olduğum en önemli şey 16 yıldı. 16 yıl. 5840 gün.     Bu bir doğum günü yazısıdır.     16 yaşındayım. Hala okula sırt çantasıyla gidecek yaştayım. Eklemlerim ağrımadan Just Dance yapabilirim. Metroya 1.50'a binip yaşlılara yer verebilirim. Dinlediğim grupların posterlerini odama asıp okul bahçesinde kestiğim çocuğu sosyal ağlarda dedesinin burcunu öğrenene kadar araştırabilirim.     Ama tabi siz isterseniz zamanınızı ileri alabilirsiniz. Babaanne kıyafeti satan mağazalardan başlar, en yüksek topukluyu alana kadar tüm AVM'yi dolaşırsınız. Bitmek tükenmek bilmeyen bir aşk acınız olur ve hayatınızı aşk, ihtiras, entrika dolu ama bir o kadar da sıkıcı pembe diziler gibi yaşamaya and içersiniz. Ve sürpriz! Metroda oturacak bol bol yeriniz oldu.    İşte o zaman geldiğinde biz sıradan ergenler, vagonun en sonunda ayakta dururken en saçma esprilere güler
Yorum Gönder
Devamı

İlk İzin Günü

    Eylül ayının üçüncü gününe geldiğimizde yazmaya karar verdim bu yazıyı. Çünkü bu ayın geldiğine sinirlenenler, sinirlenenlere sinirlenenler, ve bu iki gruba sinirlenen ben; beynim zonkluyordu.     Saçma geyikler, saçma olmayan geyikler, ülke sorunları, dünya sorunları, psikolojik problemli insanlar...bazen bunlar hakkında düşünemeyecek kadar umursamaz olabiliyoruz. İşte bu zamanlar geldiğinde beyninize bir hafta bile olsa tatil yapma fırsatı vermeniz gerekiyor. Ben de benimkine okul açılana kadar izin veriyorum, ne hali varsa görebilir ve ben de bu sırada yeni şarkılar keşfeder, belim ve boynum ağrıyana kadar uyur, evin içinde bazen yürüyerek bazen sürünerek dolaşır, günde bir kitap bitirir, kendimi bir yataktan başka bir koltuğa atarım. Umarım eğleniyorsundur, sevgili beyin.    Şaka bir yana, insanların düşünmezken daha mutlu oldukları kesin. Tamamen düşünmeyip tek hücreli canlı yaşamına özenmeyi önermiyorum tabi, bahsettigim fazla kafaya takmamak sadece. Bazen daha az kafa yo
Yorum Gönder
Devamı